Gastenboek

Schrijf een nieuw bericht voor het Gastenboek

 
 
 
 
 
 
Velden gemarkeerd met * zijn verplicht.
Je E-mail adres wordt niet gepubliceerd.

Het kan zijn dat je bericht pas zichtbaar wordt nadat we het beoordeeld hebben, dit ivm spammaatregelen.
69 berichten.
KM KM
Mijn metekindje is drie jaar, hij heeft in augustus een nier gekregen. De schrik heeft er in gezeten maar tot nu toe is alles goed verlopen. Helaas is donordonatie nog steeds anoniem en kunnen we daardoor niet echt 'dankjewel' zeggen. Bij deze een welgemeende dank aan alle nabestaanden die er voor zorgen dat mensen een nieuwe kans krijgen.

Toegevoegd op 11 oktober 2010
Claudia Claudia
Via mijn transplantaatiechirurg ben ik op deze site gekomen.Op 10 augustus kwam voor mij, na een slopende 2 jaar op de wachtlijst, hét verlossende telefoontje uit Leuven. Er was een nier en pancreas voor mij. De volgende dag op 11 augustus ben ik getransplanteerd en na een verblijf van 9 weken ben ik met mooie resultaten naar huis gemogen. Uiteraard ben ik nog onder stingente controle, maar dankzij de onzelfzuchtigheid van de nabestaanden en de donor zelf, heb ik de kans gekregen een nieuw leven te gaan opbouwen. Graag wil ik de nabestaanden van mijn donor, al weet ik niet wie het is, uit de grond van mijn hart bedanken voor deze kans die ik heb gekregen. Nu kan ik mijn dochter zien opgroeien, iets wat ik anders niet had gekund. Daarom mijn grootste dank, ik kan niet uitleggen wat dit voor mij en
mijn dochtertje betekent.

Toegevoegd op 11 oktober 2010
K. Dries K. Dries
Hallo, Ik heb in juli, na 10 maanden wachten (zat in rolstoel en dag en nacht zuurstof) 2 nieuwe longen gekregen. Mijn tweede, of eigenlijk derde leven, want ik heb vijf jaar geleden ook al 2 nieuwe longen gekregen. Ik besef maar heel goed dat ik mijn leven aan de familie van mijn donor te danken heb en aan mijn donor zelf. Dankzij de moedige beslissing van de familie heb niet alleen ik een nieuw leven, mijn dochter heeft haar mama terug en mijn man zijn vrouw. Het leven heeft voor mij ook een heel andere betekenis gekregen, leven van dag tot dag, genieten van elk moment en vooral veel zorg dragen voor je lichaam. Mijn donor leeft verder in mij en het is aan mij om er goed voor te zorgen. Ik heb de familie van mijn donor een bedankkaartje gestuurd en ik hoop dat ze daar steun uit halen. Ik en mijn gezin denken in ieder geval dagelijks aan mijn donor en aan de familie, die een zeer moeilijke, maar moedige beslissing genomen hebben.

Toegevoegd op 11 oktober 2010
Maria Maria
Ik heb vorig jaar een nieuwe lever ontvangen en het gaat zeer goed met mij.Ik ben er elk moment van bewust dat ik mijn leven deel met een engel,die mij elke dag bewaard.Dankzij haar leef ik niet alleen een heel dankbaar leven maar ook mijn familie is veel leed gespaard.Meer zou moeten gedaan worden voor donorfamilies.Ik denk dat het de familie zou helpen als we een eenmalig telefoontje zouden mogen doen.Ik schrijf regelmatig naar hen en hoop dat dit voor hen helpt.Ik hoop elke dag opnieuw dat mijn donorfamilie sterkte vind in het feit dat hun engel mij elke dag bewaard.

Toegevoegd op 11 oktober 2010
Martine Martine
Hallo iedereen, mijn echtgenoot Johan 43jaar is op 7september 2007overleden na een verkeersongeval.(hersentrauma) Het moment dat men aan je vraagt om aan orgaandonatie te doen is en zal de moeilijkste beslissing blijven uit mijn leven.Hier hadden we nooit over gesproken en ik wou vooral bij Johan blijven tot hij stierf,hem niet alleen laten en bij een orgaandonatie kan je dat niet.Ik moest afscheid nemen toen hij naar de operatiekamer werd gebracht.Hier had en heb ik het nog steeds moeilijk mee.Toch ben ik blij dat ik deze beslissing heb genomen,omdat ik weet dat Johan dit ook gewild zou hebben.Hij heeft er 2mensen zeer gelukkig meegemaakt en zo leeft hij door hen en onze 2 kinderen toch nog een beetje verder. Liefs Martine

Toegevoegd op 11 oktober 2011
Brock Bea Brock Bea
Op 19 01 2008 is mijn man overleden van een hersenbloeding op 56 jarige leeftijd. Mijn zoon en ik hebben ook gekozen voor donatie en dat is ook gebeurt in Heusden. wij zijn daar heel goed opgevangen. Maar wat ik heel erg vind is dat ik tot op heden nog steeds niet weet welke organen ze hebben weggenomen. Dat is voor mij zo erg. Ik hoop dat jullie hier ook van leren. Van een teleurgestelde weduwe.

Toegevoegd op 11 oktober 2010
Fam. Verstraeten Fam. Verstraeten
Ik naaste familielid stuur een berichtje voor de heer Edwin om te vragen dat deze transplantatie in de UZ te leuven is door gegaan . Wij zijn onze broer verloren door een tragisch ongeval op 1 augustus , dus hebben wij ook beslist om orgaan donatie waar wij heel veel mensen kunnen mee helpen hebben ;

Toegevoegd op 11 oktober 2010
Edwin Edwin
Ik ben op 3 augustus getransplanteerd van 2 longen en de operatie is zeer vlot verlopen. Na 20 dagen mocht ik al naar huis. Nu kan ik terug alle dingen die ik de afgelopen 2 jaar niet meer kon (wandelen, fietsen,...) Ik ben er mij zeker van bewust dat het afstaan van organen voor de familie van de kandidaat donor geen makkelijke beslissing is. Je moet namelijk een geliefde afgeven. Toch vind ik het een zeer moedige beslissing waarvoor ik de donor van mijn longen, en zijn familie eeuwig dankbaar ben. Moest ik geen transplantatie gehad hebben was ik waarschijnlijk langzaam afgetakeld. Ik ben pas 36 jaar en kan nu aan een nieuw leven beginnen dankzij de donorlongen. In naam van mijn vrouw, mezelf en de hele familie: Hartelijk dank en veel sterkte aan de familie van de donor, er gaat geen dag voorbij dat we niet aan jullie denken!!!!

Toegevoegd op 11 oktober 2010
Martine Martine
geachte graag had ik eens gereageerd op het berichtje van marjavantol@hetnet.nl mijn broer die op 1 maart 2008 gestorven is en organen heeft afgestaan heeft 3 mensen het leven gered en van 1 persoon die een long en de lever ontvangen heeft hebben we anoniem een bedankkaartje gekregen.Dit heeft ons als nabestaanden enorm veel deugd gedaan en we zijn die persoon daar dan ook enorm dankbaar voor we zullen dit kaartje altijd blijven koesteren als aandenken aan ons veel te vroeg overleden broer groeten aan.

Toegevoegd op 11 oktober 2010
M van Tol M van Tol
Het is nu 2 jaar geleden dat de vrouw van mijn vriend is overleden en haar organen heeft afgestaan. Dit is wat ze graag wilde, dus die wens is gerespecteerd. Maar waar de mensen die er mee geholpen zijn[waar we overgens heel blij mee zijn] niet bij stil staan is dat de nabestaande het er wel erg moeilijk mee hebben. Ze hebben afscheid moeten nemen van iemand die in feite nog in leven was. Al weten ze ook wel dat het voorbij is,het blijft voor hun toch een hele rare situatie. Maar in je achterhoofd hou je je toch vast dat er een heleboel mensen mee zijn geholpen. Het waren er 9 vertelde ze in het ziekenhuis waar er 1 het niet gered heeft. Het blijft allemaal anoniem,en zo hoort het denk ik ook. Maar wat ik niet begrijp is dat er nou niet eentje is, die al is het anoniem, de moeite neemt om de nabestaande te vertellen dat ze er heel gelukkig mee zijn, en dat het goed met ze gaat. Het zal zoveel helpen voor de nabestaande om te weten dat het allemaal niet voor niets is geweest.

Toegevoegd op 30 april 2010
Raymond LUYTEN Raymond LUYTEN
Na twee maanden wachttijd onderging ik op 26 mei 08 in het UZA Edegem een levertransplantatie met hoop op een gezond leven.De ingreep is goed verlopen en ben nu aan rust en herstel toe. Via de sociale dienst en Prof.Dr. Dirk Ysebaert, diensthoofd van Transplantatie Centrum Antwerpen hoorde ik van het prachtige initiatief van NAVADO. Transplantatie is een daad van mensenliefde, daarom ben ik de voor mij onbekende donor en de nabestaanden die die dit hebben mogelijk gemaakt eeuwig dankbaar. Ondanks het verdriet en de rouwpijn is het mogelijk over de dood heen, nieuw en gezond leven te schenken aan zovele mensen die wachten op en geschikt orgaan. Voor mij is het een Godsgeschenk.Moge dit een troost en steun zijn aan de nabestaanden.

Toegevoegd op 30 april 2010
rob Maeseele rob Maeseele
Een goede dag toegewenst. Bij toeval ben ik op jullie site terecht gekomen. Elf jaar terug mocht ik - gelukkig op tijd - twee donorlongen krijgen. Zoals bij de meesten van mijn medepatiënten is daar een lange geschiedenis aan vooraf gegaan. Onze dochters, zestien en vijftien - hebben mij van kleinsaf ziek gekend en voor hen heb ik het volgehouden.Bij mij is het vlot verlopen, anderen echter hebben meegemaakt dat de familie van de overledene donorschap weigerde - waar ik begrip voor kan opbrengen. Daarom ben ik twee keer zo dankbaar dat jullie de goedheid hadden ons die tweede levenskans te geven. In naam van mijn vrouw Ann, onze dochters Indra en Erin en vanzelfsprekend van mezelf moet ik jullie danken al weet ik dat mijn leven ten koste van jullie geliefde is gegaan. Jullie die achterblijven en jij, mijn donor en deze van de velen anderen - al kennen we jullie niet - nogmaals : levenslange dank. rob Maeseele

Toegevoegd op 30 april 2010
Martine Martine
Op 1 maart 2008 is mijn broer helaas overleden aan een hersenbloeding op een leeftijd van amper 47 jaar .Helaas is dit nog veel te vroeg en ik heb het daar nog altijd zeer moeilijk mee.Toen mijn broer de woensdag opgenomen was in de kliniek hoopten we dat hij erdoor zou komen maar de donderdagnacht en vrijdagnacht heeft hij nog enkele hersenbloedingen gekregen en werd hij ook hersendood verklaart.toen werden we opgeroepen naar uz-gent en kwam ook de vraag naar orgaantransplantatie toe Ik had het daar zeer moeilijk mee daar je eigenlijk geen afscheid kan nemen van iemand die gestorven is want de machines hielden hem in leven.gelukkig konden we met al onze vragen terecht bij het verplegend personeel op de intensive eenheid en ook konden we bij de transplantcoordinator terecht We mochten ook blijven met ons broer tot hij naar de operatiezaal gebracht werd en we weten ook dat hij 4 mensen gered heeft .Hopelijk maken die mensen het zeer goed en kunnen ze terug een normaal leven leiden.Ik wil ook nog eens de mensen van transplant bedanken voor hun steun en uitleg wat er ging gebeuren in die moeilijke periode voor ons.

Toegevoegd op 30 april 2010
Luc Luc
Mijn dubbele longtransplantatie is nu ruim 3 jaar geleden, en het gaat zeer goed met mij. Toch gaat er geen dag voorbij dat ik niet aan mijn denk, langs deze weg wil ik zijn familie danken voor de tweede kans die ik heb gekregen. Ik ben er ook voorstander van dat de anonimiteit rond deze materie zou worden opgeheven.

Toegevoegd op 30 april 2010
Jacky Jacky
Ik was bijna 3 jaar in dialyse, toen op de avond van 10 maart 2007 een telefoontje kwam uit Leuven. Ze hadden een nier beschikbaar voor mij. Ik ben dan de volgende morgen getransplanteerd. Onlangs was het dus 1 jaar geleden en hoewel de donor anoniem is (het enige wat ik ervan weet is dat het een Belg was) ben ik de donor en zijn familie ontzettend dankbaar voor het mooie gebaar dat een donatie is.

Toegevoegd op 30 april 2010
Ann Leon Ann Leon
Ik was zo graag op jullie jaarlijkse samenkomst aanwezig geweest, maar kon helaas niet op dat moment. Op 8 augustus 2007 is mijn papa aan een herseninfarct overleden. Hij zou misschien nog jaren kunnen blijven leven totaal afhankelijk van zuurstof enz en elke infectie die hij tijdens die 2 dagen die hij in het ziekenhuis doorbracht, brachten hem zo al dichter bij de dood. Plots ging zijn toestand zo achteruit en werden mijn broer en ik bij de prof geroepen; hij hadt geen verzet aangetekend ivm orgaandonatie, of wij daar een probleem mee hadden? We hebben mekaars hand vastgenomen en dachten hetzelfde; hij was altijd een helpende hand voor iedereen geweest. Papa was niet meer te redden maar nog 4 andere mensen wel door hem! Dus ja! Papa, voor ons blijf je 'ergens' leven, waar weten we niet maar we hopen dat we gedaan hebben wat jij wou, weer eens iemand uit de nood helpen! En we hopen dat die mensen geholpen zijn en het goed doen, al zou ik het graag anoniem willen weten. Papa, ik ben trots op je! xxxxx

Toegevoegd op 30 april 2010
Schijns Freddy Schijns Freddy
Op zaterdag 26 mei 2007 is mijn zoon Dieter plotseling overleden aan een hersenbloeding met hartstilstand. Hij was gehuwd en vader van twee zoontjes, 5 & 3 jaar oud. Het was notabene op de dag van het verjaardagsfeest voor zijn oudste zoon. Toen ikzelf in het ziekenhuis aankwam, was mijn schoondochter reeds aanwezig. Een van de dingen die zij mij vroeg, was of ik akkoord ging met donatie, moest het slecht aflopen met Dieter. Ik heb zelfs niet moeten nadenken om hierop een antwood te geven, en daar heb ik nu nog steeds geen spijt van, want ik heb ondertussen vernomen dat dankzij hem enkele mensen op een andere manier van het leven kunnen genieten. Ook ten opzichte van mijn kleinzonen ben ik blij dat hij nu voortleeft in iemand anders, zo heeft zijn dood ook nog iets positief gekregen. Dank aan Navado voor een luisterend oor. Groetjes.

Toegevoegd op 30 april 2010
Vincent Vincent
hoi, was een zeer boeiende dag gisteren in leuven, veel succes alvast... en tot volgend jaar mvg

Toegevoegd op 30 april 2010
Martine Grymonprez Martine Grymonprez
Op 11/09/2001 , is mijn broer bij een werkongeval overleden , klinisch dood . Dan gebeurd er plots zo veel , en zit je met een hoop vragen , dankzij NAVADO zijn er al enkele lichtpuntjes ( daarvoor dank ). Het afstaan van organen was geen enkel probleem , soms is het leven kort , maar als je dan iemand anders nog kan laten genieten , heeft dat een prettig gevoel . Bij deze wens ik dan ook iedere ontvanger een lang en gezond leven toe . En hopelijk is dit voor veel anderen een hart ( orgaan ) onder de riem .

Toegevoegd op 30 april 2010
Dirk Dirk
Op 17 mei 2007 is mijn dochter overleden ik had en heb het daar heel moeilijk mee omdat ze net 16 geworden was maar we besloten om een orgaandonatie te doen allee ik stond daar achter omdat ik weet dat ze dat zou gewild hebben mijn ex vrouw niet echt maar ik heb dan met haar gepraat en ze zei dat het in orde was we hebben 4 mensen geholpen en daar ben ik trots op.alleen vind ik het natuurlijk spijtig dat ik die mensen niet ken al zou het alleen al bij voornaam zijn maar ja eigenlijk het voornaamste is dat we 4 mensen hebben geholpen en eigenlijk zou ze daar ook trots op geweest zijn omdat ik zeker ben dat ze dat ook later wel gewild zou hebben het zullen nog moeilijke tijden worden maar ik denk zo mijn dochter is niet weg ze leeft verder al is het nu in 4 andere mensen.